hukkaläinud inimene

gener. hukkaläinud inimene

1. страд. прич. прош. вр. Г

испортить;

2. прич.П (кр. ф. \испорченныйн, \испорченныйнна, \испорченныйнно, \испорченныйнны) rikutud, rikkis, korrast ära; riknenud, halvaks läinud; nurjunud; \испорченныйнное настроение rikutud tuju, halb meeleolu, \испорченныйнный замок rikkis lukk, \испорченныйнные пищевые продукты riknenud toiduained, \испорченныйнный вечер rikutud v nurjunud õhtu;

3. прич.П (кр. ф. \испорченныйн, \испорченныйнна, \испорченныйнно, \испорченныйнны) hukas, hukkaläinud, rikutud, raiskuläinud, ülekäte läinud; \испорченныйнный молодой человек hukkaläinud v rikutud noor inimene